लोभाचे फळ
एक राजा होता. त्याने आपली सर्व जमीन दान करण्याचे ठरविले. त्याकरिता सर्व पंचक्रोशातील गावात दवंडी दिली. त्याप्रमाणे ठरलल्या ठिकाणी अनेक गरजू लोक एकत्र आले.
तेव्हा राजाने प्रथम आपली अट सांगितली, “सूर्यास्तापूर्वी गोलाकर धावत जाऊन गोल पूर्ण करेल त्याला तेवढी जमीन मिळणार. तेव्हा एक निर्धन धावू लागला.
सूर्यास्तापर्यंत गोल पूर्ण करायचा असल्यामुळे भरपूर जमीन मिळविण्याच्या हेतूने तो धावू लागला. सूर्यास्ताची वेळ झाली परीघ पूर्ण होण्यास लांब अंतर होते. तेव्हा गोल पूर्ण करण्यासाठी पुन्हा जोराने धावू लागला. सूर्यास्त होण्याच्या आत परीघ पूर्ण झाला खरा परंतु अतिश्रमाने तो मरण पावला.
तात्पर्य : अधिक लोभापायी आपले नुकसान होते.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा